Spartanen: het is een zeldzaam ras. Zelf behoor ik ook tot the happy few die het roodwitte Kasteelbloed door zijn aderen heeft stromen. Als mijn vader mij de eerste keer niet had meegenomen naar Spangen voor mijn supportersontgroening op 6-jarige leeftijd maar deze in een ander stadion had laten plaatsvinden, zou ik waarschijnlijk nu een ander elftal hebben aangemoedigd. In voor- en tegenspoed, dat dan weer wel. Dit scenario is overigens ook op onder meer Hugo Borst en mijn held Jules Deelder van toepassing geweest. Om van die tienduizenden supporters nog maar te zwijgen die om de week hun weg naar de Spartastraat feilloos weten te vinden.

Ik heb ‘JD’ vele malen mogen ontmoeten in mijn leven. Was het niet op het Kasteel, dan was het wel in Café Ari, voor een interview over onze grote voetballiefde of een andere gelegenheid waarbij hij mocht opdraven. Zelf nodigden wij op 10-10 jongstleden als PR-bureau Jules uit voor een optreden van tien minuten, dat was de afspraak. Het werd uiteindelijk een onnavolgbare monoloog van een halfuur waarin hij onder meer keiharde promotie maakte voor zijn eigen Hardgin. Afgelopen zaterdag sprak ik ‘m nog bij een treurig winkelcentrum net buiten Rotterdam: een optreden met Boris van der Lek stond op de regenachtige agenda. Beiden signeerden de door mij meegenomen albums. Voor het nageslacht, zal ik maar zeggen. “Dank, Jules! Enne: we pakken ze morgen in Emmen…”. “Nou, daar ben ik nog niet zo zeker van…” sprak hij terwijl hij met twee kwasten over zijn drumstel wreef en zich zo mentaal voorbereidde op zijn openingsnummer “Do the boogaloo”. Het waren mogelijk de laatste handtekening alsmede zijn laatste cameo die werd bijgewoond door een handjevol bezoekers dat in een witte tent tegen de miezer schuilde.

Vanochtend gaat de telefoon. “Es, heb je het al gehoord?”. Mijn grote vriend Michael belde met het nieuws. Jules was na een kort ziektebed overleden.

Lieve Jules, waar je ook moge wezen op dit moment: het ga je goed. Dank voor alle mooie quotes, herinneringen, je kleine glimlach, je gesigneerde albums en flessen én de speciale aanvoerdersband voor je 75e verjaardag die we aan Sparta-Vitesse hebben overgehouden. Ik zal je enorm missen. Laat je mij weten of de Sparta-vlag ‘daarboven’ ook fier wappert?

Kus van je grootste fan,

Jacob-Jan

Spartaans gedicht 

Vroeger of later
ga je dood
Dat staat als een paal 
boven water
Zo oud als Sparta
word je nooit

En als je gaat
is het je tijd geweest
Dat is een ding
dat zeker is

Zo niet
ofter een hemel is
maar àlster een is
dan zal je zien
dat de Hemelpoort — o!
brok in ons keel —
verdacht veel weg heeft
van het Kasteel

Jules Deelder